Burning Lilies

Burning Lilies gaat over mijn bewuste keuze om geen kinderen te krijgen. Moederschap wordt doorgaans gezien als een fundamenteel en vanzelfsprekend onderdeel van het vrouw-zijn, maar wat als je ervoor kiest om geen moeder te worden? Deze serie laat de kwetsbaarheid van deze keuze zien en de gevolgen die ermee gepaard gaan. Deze beslissing zorgde voor de nodige opschudding binnen onze familie- en vriendenkring. Het project belicht de maatschappelijke druk, de persoonlijke worsteling en de taboes rondom dit onderwerp.  ‘Waarom zou je die ervaring willen missen?’ en ‘Ga je geen spijt krijgen?’ Met dit werk nodig ik de toeschouwer uit om stil te staan bij de vanzelfsprekendheid waarmee het ouderschap wordt  gezien als de norm, en om ruimte te maken voor andere perspectieven. 

is het niet onze morele verplichting als mens om ons voort te planten?

De titel Burning Lilies verwijst naar de symboliek van de lelie: een bloem die staat voor puurheid, vruchtbaarheid en vrouwelijkheid. Door de bloemen in te laten verbranden, verliezen ze hun oorspronkelijke betekenis op een krachtige, maar esthetische wijze. Dit weerspiegelt de keuze om tegen de traditionele verwachtingen in te gaan en een eigen pad te kiezen, zonder spijt. Een vriendin met haar kind op de arm toont hoe mijn generatiegenoten blijdschap kunnen halen uit het ouderschap. Drie handen van drie generaties die de lange steel van een bloem vasthouden, laten mijn moeder en grootmoeder zien. Ik knip zelf de bloem bij de wortel door: hij zal niet meer verder groeien. Daarnaast werk ik steeds meer met lichttekeningen en lange sluitertijden, waarmee ik in deze serie een drieluik maak met een ‘huisje’, een ‘boompje’ en een ‘beestje’. Als we dichterbij kijken is het huis echter vervallen, de boom stervende en het beest een kunststof replica.

Een ander perspectief

– een aanknopingspunt voor een gesprek

Vrouwen zonder kinderen worden op een bepaalde leeftijd vaak gekscherend bestempeld als ‘kattenvrouwtje’.  Want als je geen kinderen hebt, moet je als vrouw je liefde toch ergens anders in kwijt, nietwaar?  Misschien ben ik op mijn dertigste dan al dat stereotype, maar als dat zo is, dan draag ik die titel met trots. Ik weet heel goed dat mijn katten geen kinderen zijn, en ik behandel ze ook niet zo. Maar ze zijn wél een belangrijk onderdeel van ons gezin. Een gezin dat misschien niet traditioneel is, maar wel compleet voelt. Toch wordt er vaak gesuggereerd dat ik spijt ga krijgen van mijn keuze. Maar spijt is iets onvoorspelbaars. Kun je iets missen dat er nooit was? En als we het daarover hebben, laten we dan ook kijken naar de cijfers: 10% van de ouders in westerse landen geeft aan spijt te hebben van hun beslissing om kinderen te krijgen. Dat is één op de tien. Een keuze maken betekent altijd iets anders niet kiezen, en dat brengt onzekerheid met zich mee. Maar ik voel die spijt nu niet, en ik vertrouw erop dat ik mijn leven op een manier vormgeef die bij mij past. Bovendien haal ik enorm veel plezier uit mijn rol als de creatieve, gekke ‘tante’ voor de kinderen van mijn vrienden. Ik geniet van hun aanwezigheid, zonder dat ik me verlies in een rol die niet de mijne is.

Door mezelf en mijn eigen ervaringen als uitgangspunt te nemen, breek ik met Burning Lilies het taboe van bewust kinderloos blijven een stukje af.